En eski belge Yaratılış şiiridir. Evrenin yaratıcılarının Anu ve Marduk değil, Ea ve Enlil olduğunu belirtebiliriz. Akkadca olarak yazılan metnin Sümerce versiyonu da bulunmaktadır.

Yaratılış şiiri üzerinden yola çıkmamızın nedeni destanın 50 sayfalık bir anlatı üzerinden detaylı bir şekilde elimize ulaşmasından kaynaklanmaktadır.

I. Nebukadnezar’ın (İkinci İsin Hanedanı ve Dördüncü Babil Hanedanı) saltanatı sırasında hazırlandığı savunulmuştur. Yeni Babil imparatorluğu zamanında da kopyaları bulunmuştur. Bazı kısımları aşağıda paylaşacağız.

O sırada tanrılardan hiçbiri yoktu daha ortada

Ne bir isimleri vardı

Ne de kaderleri bahşedilmişti

Tanrılar (Apsu-tiamat) da üretildi

Yaratıldı en zekisi

Tanrıların bilgesi, Efendi: Apsu’nun ortasında

Marduk dünyaya getirildi

Tiamat’ın yanında öfke içinde dolap çevirdiler durmadan

Gece gündüz,

Birbirlerini çarpışmaya ittiler

Yerlerinde tepinip, kudurmuş halde

Bir meclis topladılar

Savaş tezgahlamak için

İlgili anlatılardan sonra farklı canavarlar, hayvanlar, yaratıkların oluşması ve savaş da kullanımlarına şahit oluyoruz. Yunan mitolojisinin de temellerinin nereden esinlenildiğini anlıyoruz.

Kurdular onun için kral tahtını

Onun üstüne, babalarının karşısında,

Hükümdar olarak oturdu

Marduk bütün iktidarı elinde toplamıştır. Büyük savaş ve gücün tek bir elden toplanmasından sonra dünya yaratılmıştır.

Büyük Tanrıların; Takım yıldızlar oluşturdu

Onların simgesi olan yıldızlardan.

Yılı tanımladı

Çerçevesini çizdi;

On iki ayın her biri için üç yıldız oluşturdu.

Yılın geri kalanının planını çizdikten sonra

Kutup Yıldızının durağını belirledi

Tiamat’ın karacigerine yerleştirdi gök’ün yüksek bölgelerini

Sonra ortaya çıkardı Nanna(Ay’ı)

Ona da geceyi emanet etti.

Ayın ilk günü

Yer’in üzerinde yak ışığını

Ardından parlak tut boynuzlarını

İlk altı günü belirtmek için;

Yedinci gün

İlgili kısımdan sonra insan’ın yaratılışına dair bilgiler verilmektedir.

“Kanı yoğunlaştıracağım,

Bir iskelet oluşturacağım ve böylece bir lulu (insan prototipi) yaratacağım

Adı “İnsan” olacak!

Bu Lulu bu İnsan

Onu yaratacağım ki

Tanrıların angaryaları yüklensin onun sırtına

Onlar da rahat etsin diye.

İlgili kısımdan alıyoruz ki tanrıların kendi gücünü kanıtlama , güç ve isteklerini yaptırabileceği bir canlı olarak insan üretilmektedir. Buradan şu anlamı çıkarabiliriz: Her toplumda kendisinden alt bir kısmın olması ve hiyerarşik düzenin kurulmasının dinsel bir anlatı üzerinden kurgulandığını görmekteyiz. İnsan ve yönetici kısım arasındaki farklılık gün geçtikçe artmıştır. Sınıfsal sistem, kutuplaşmış ve dinsel bir ortam çerçevesine oturmuştur.

İnsan’ın ortaya çıkışından sonra Babil’in inşa edilmesi kısmı gelmektedir. Bundan sonra tanrının isimleri ve dualar kısmı metinde görülmektedir. Hristiyanlık ve Yahudilik anlayışlarında yer alan temaların ilgili betimlemelerden etkilendiği ve Marduk’un tek tanrılı dinlere geçişteki etkisi görülmektedir. Tarihi ve günümüz dinsel anlatıları geçmiş inanışlardan ayıramayız.

• Anunna: An ve toprak tanrıçası eşi Ki‘nin çocuğu olduğuna inanılmaktaydı.
• Aruru: Bitki örtüsü tanrıçasıdır.
• Apsu-tiamat antik Babil inanışına göre daha genç tanrılar üretmek için tatlı su tanrısı Apsû ile çiftleşen tuz denizinin ilkel tanrıçasıdır. İlkel yaratılıştaki kaosun sembolüdür. Kadın olarak anılır ve “parıldayan” olarak tanımlanır. Tiamat mitosunun, Tiamat’ın tuzlu ve tatlı su arasında kutsal evlilik yaptığı bir yaratıcı tanrıça olduğu ve birbirini izleyen nesiller boyunca kozmosu barışçıl bir şekilde yarattığı iki bölüm olduğu öne sürülür. 
• Ea: Enki olarak da bilinir. Sümerlerin bilgelik, tatlı su, zeka, hile ve muziplik, el sanatları, büyücülük, şeytan çıkarma, şifa, yaratma, erkeklik, doğurganlık/bereket ve sanat tanrısıdır.
• Enlil: Sümer kenti Nippur‘un koruyucu tanrısıdır
• Marduk: Büyük Efendi, dünyanın ve cennetin efendisidir.